Szalay Fruzina: Erdőben / Im Wald

Toni11•  2021. augusztus 31. 11:47  •  olvasva: 124

 

Erdőben.

 
Hagyjatok magamra, hagyjatok!
Lelkem oly édesen andalog,
S merre vadvirágos út vezet,
Rám borul a zsongó rengeteg.


Üdvözöllek ős bércz, hallgatag!
Üdvözöllek hangos gyöngypatak!
Üdvözöllek nagy, zöld, bús vadon,
Oly sokat kell néked mondanom!


A szivemben annyi dal remeg;
Meg nem értik azt az emberek!
Eldalolnom nékik nem lehet,
Eldalolom itten köztetek.


Hagyjatok magamra, hagyjatok!
Lelkem oly édesen andalog
S merre vadvirágos út vezet,
Rám borul a zsongó rengeteg!

 
Szalay Fruzina 1864 - 1926

 

Im Wald.

 

Lässt mich allein, bitte, sagt mir tschüss!

Meine Seele lustwandelt so süss,

‘d, wohin der Wildblumenweg führt, wo

jeder Blume mich einzeln begrüsst.

 

Begrüsse dich alter First, ganz still!

Begrüsse dich, lauter Bergbach schrill!

Begrüsse dich, du grüne Wildnis

viel zu viel dir zu sagen, hab’ ich!

 

In mein Herz zittern viele Lieder;

das ist vielen Leuten zu wider!

allen, alles zu singen geht nicht

ich werde hier singen, nur für dich.

 

Lässt mich allein, bitte, sagt mir tschüss!

Meine Seele lustwandelt so süss,

‘d, wohin der Wildblumenweg führt, wo

jeder Blume mich einzeln begrüsst.

 

Fordította: Mucsi Antal-Tóni

Hozzászólás írásához be kell jelentkezned!