Petőfi Sándor: Nézek, nézek kifelé / Ich schaue, s

Toni11•  2021. május 10. 09:51  •  olvasva: 194

 

Nézek, nézek kifelé …

 

Nézek, nézek kifelé az

Ablakon,

Ott merengnek szemeim a

Silbakon,

Jár a faköpönyeg mellett

Föl s alá,

Méltósággal,mintvalami

Kiskirály.

 

Sétifikáltam Így én is

Valaha,

Merthogy voltam, voltam én is

Katona,

Fekete-sárgára festett

Fák előtt

Villogtattam a hatalmas

Gyiklesőt.

 

Izzadtam a dicső borjú-

Bőr alatt

Bájos bakancs ékesité

Lábomat,

Szájam szörnyű halberdókat

Kiabált

És söpörtem a kaszárnya

Udvarát.

 

Hősi pálya, hősi pálya,

Gyöngy-élet,

Szégyen rám, hogy számot vetek

Te-véled,

Hogy letettem cserkoszorúd

Fejemről,

Elhajiték puskát, seprőt

Kezemből.

 

Hejh, de meg is vert az isten

Engemet,

Hogy elhagytam a vitézi

Életet,

Poéta lett belőlem, csak

Poéta . . .

Ott talán már káplár volnék

Azóta!

 

Nagy-Várad, 1847

 

Petőfi Sándor 1823 - 1849

         

Ich schaue, schaue nach aussen...

 

Ich schaue, schaue nach aussen

durch Scheibe

dort versonnen die Augen, an

Schildwache,

er läuft unter hölzernen Dach

hin und her,

mit Würde, ob er ein kleiner

König wär.

 

Ich lief auch schon so hier und her

desolat,

weil ich war, weil ich war, auch ein

Wachsoldat,

vor dem schwarz und Gelb gefärbten

Fallbäumen,

mit den gewaltig blitzenden

Säbelchen.

 

Ich schwitzte unter ruhmvollen

Kalbsleder

zwei Stiefel bedeckten meine

Fussglieder,

mein Mund hat schrecklich laut geschrien:

Halt! Wer da?

Den Hof gekehrt als, wäre ich

allein da.

 

Heldenbahn, Heldenbahn, ruf ich

Goldleben,

das gelogen hab, muss ich jetzt

zugeben,

dass den Eichenkranz wegnahm, von

meinem Kopf,

wegwarf das Gewehr und Besen

beides Prompt.

 

Hey, der Herr Gott bestrafte mich

Handumkehr,

dass ich die Soldaten verlas

und das Heer,

aus mir wurde ein Poet, ein

Literat

vielleicht wäre ich dort schon ein

Korporal!

 

Fordította: Mucsi Antal-Tóni

Hozzászólás írásához be kell jelentkezned!