Petőfi Sándor: Itt van az ősz, itt van ujra / Der

Toni11•  2021. szeptember 16. 09:03  •  olvasva: 177

 

Itt van az ősz, itt van ujra

 

Itt van az ősz, itt van ujra,

S szép, mint mindig, énnekem.

Tudja isten, hogy mi okból

Szeretem? de szeretem.

 

Kiülök a dombtetőre,

Innen nézek szerteszét,

S hallgatom a fák lehulló

Levelének lágy neszét.

 

Mosolyogva néz a földre

A szelíd nap sugara,

Mint elalvó gyermekére

Néz a szerető anya.

 

És valóban ősszel a föld

Csak elalszik, nem hal meg;

Szeméből is látszik, hogy csak

Álmos ő, de nem beteg.

 

Levetette szép ruháit,

Csendesen levetkezett;

Majd felöltözik, ha virrad

Reggele, a kikelet.

 

Aludjál hát, szép természet,

Csak aludjál reggelig,

S álmodj olyakat, amikben

Legnagyobb kedved telik.

 

Én ujjam hegyével halkan

Lantomat megpenditem,

Altató dalod gyanánt zeng

Méla csendes énekem. -

 

Kedvesem, te űlj le mellém,

Ülj itt addig szótlanúl,

Míg dalom, mint tó fölött a

Suttogó szél, elvonúl.

 

Ha megcsókolsz, ajkaimra

Ajkadat szép lassan tedd,

Föl ne keltsük álmából a

Szendergő természetet.

 

Erdőd, 1848. november 17 - 20.

 

Petőfi Sándor 1823 – 1849

 

Der Herbst ist da, ist wieder da

 

Der Herbst ist da, ist wieder da

und schön wie immer für mich.

Nur der Gott weiss, aus welchem Grund

ich mag es? Ich liebe dich.

 

Ich sitze auf dem Hügel rauf,

von hier schaue ich rundum

‘d, ich höre von Bäumen fallenden

Geräusche der Blätter zu.

 

Lächelnd schaut auf den Boden zu,

der Strahl der sanften Sonne

wie auf das schlafende Kindlein,

die Mutter schaut mit Wonne.

 

‘d tatsächlich ist im Herbst, das Land

schläft einfach ein, stirbt ja nicht;

du siehst es in seinen Augen,

ist müd’, doch krank ist es nicht.

 

Sie zog die schönen Kleider aus,

sich leise ausgezogen;

sie wird sich wieder anziehen,

im Lenz im frühen Morgen.

 

Schlaf jetzt nur, du schöne Natur,

Schlaf du einfach wie ein Gast,

‘d träume von denen, in denen

du die grösste Freude hast.

 

Mit der Fingerspitze schwinge

ganz sanft auf meine Laute,

‘d das melancholische Lied tönt

wie ein Schlaflied im Laube.

 

Meine Liebe, setzt dich hin,

sitz dahin, bis mein Lied wie

der flüsternde Wind, der sich

über dem See zurückzieht.

 

Wenn du mich küsst, dann leg deine

Lippen zart auf die meinen,

wir sollen die schlafende Natur

aus ihrem Schlaf nicht wecken.

 

Erdőd, 17. - 20. November 1848.

 

Fordította: Mucsi Antal-Tóni

Hozzászólás írásához be kell jelentkezned!

Toni112021. szeptember 18. 08:35

Kösazönöm Dezső az olvasást...üdv Tóni...

DanyiDenesDezso2021. szeptember 17. 01:58

Iskolában tanultuk, nem véletlenül, mert romantikus, szerelmes költemény-csoda…
Csodát is tenne 1-2 ampullányi vakcina belőle a mai illúziótlan, csak testre-gyúró, sosem-volt és sosem-lesz 'modern-kapcsolatok' (?) lestrapált izomrostjai között...