Lampérth Géza: Itthon / Daheim

Toni11•  2021. szeptember 29. 08:37  •  olvasva: 112

 

Itthon.

 

Kifáradva, megtörötten

Haza jöttem, haza jöttem;

Haza jöttem, itthon vagyok,

Jaj de nagyon boldog vagyok

 

Egyszerű ház a lakásom,

Dalos madár a pajtásom,

Ide száll a diófánkra,

Megtanitgat új nótákra.

 

Gyermek vagyok, újra gyermek

Bejárom a szilvás kertet:

Ez itt régi, az új fajta,

Jaj, mennyi a gyümölcs rajta!

 

Erdőt, mezőt bebolyongok,

Elfeledek minden gondot;

Haza hiv az estharangszó,

Olyan édes, lágyan hangzó . . .

 

Vár otthon már aggódva rám

Az én lelkem édes anyám

Megveti a puha ágyom':

Jaj, de édes rajt az álom !

 

Lampérth Géza 1873 -1934

 

Daheim

 

Ermüdet und ganz gebrochen

kam nach Hause, angekrochen;

kam nach Hause, ich bin daheim,

so glücklich in kleinen Dörflein.

 

Einfaches Haus, wo ich wohne,

mein Kumpel ist eine Dohle,

sitzt er immer an Walnussbaum,

der Baum steht neben Gartenzaun.

 

Ich bin ein Kind, wieder ein Kind

schön ist bei der Obstgarten Wind:

Alt und neu sind, rund um Haus,

und alle haben viel Obst drauf!

 

Im Wald und Wiese laufe gern,

dort vergess’ ich alle Sorgen;

die Abendglocke ruft nach Haus,

es klingt so süß wie ein Schmaus.

 

Daheim wartet, ich gestehe

meine Mutter, meine Seele,

vorbereitet mein weiches Bett:

Schlafe so gut, wie im Heu Bett!

 

Fordította: Mucsi Antal-Tóni

Hozzászólás írásához be kell jelentkezned!