Gottfried Keller: Abendlied / Esti dal

Toni11•  2018. november 17. 14:24

 

Esti dal

 

Szemek, ti kedves kis ablakok,

Már régen oly kegyes fényt adtok,

A képekkel sok a dolgotok:

Egyszer majd ti is elalszatok!

 

Fáradt szemhéjak lecsukódnak,

Oltsátok el, 's lelked nyugodhat;

Vándorcipőket megsimogat,

's legsötétebb ládába elrak.

 

Még két szikrát ott csillogva lát

Mint két kis csillag, ott belül vár,

Haboznak, 's a fény lassan elszáll,

Mint egy lepke lágy szárnycsapásán.

 

De még sétálok az estében,

Hulló csillag kíséretében;

Igyatok szemek, még sebtében,

E világ arany többletében!

 

Fordította: Mucsi Antal-Tóni

 

 

Abendlied

 

Augen, meine lieben Fensterlein,
Gebt mir schon so lange holden Schein,
Lasset freundlich Bild um Bild herein:
Einmal werdet ihr verdunkelt sein!

Fallen einst die müden Lider zu,
Löscht ihr aus, dann hat die Seele Ruh';
Tastend streift sie ab die Wanderschuh',
Legt sich auch in ihre sinst're Truh'.

Noch zwei Fünklein sieht sie glimmend steh'n
Wie zwei Sternlein, innerlich zu seh'n,
Bis sie schwanken und dann auch vergeh'n,
Wie von eines Falters Flügelweh'n.

Doch noch wandl' ich auf dem Abendfeld,
Nur dem sinkenden Gestirn gesellt;
Trinkt, o Augen, was die Wimper hält,
Von dem goldnen Ueberfluß der Welt!

Írta: Gottfried Keller

Hozzászólás írásához be kell jelentkezned!