Gárdonyi Géza: A kutya meg a nyúl / Der Hund und d

Toni11•  2024. május 31. 09:12  •  olvasva: 51

 

A kutya meg a nyúl

 

Valamikor réges-régen,

a világnak kezdetén,

minden állat békességben

éldegélt a földtekén.

Ki volt akkor nagyobb úr,

mint a kutya, meg a nyúl!

 

Erdőn, mezőn együtt jártak,

együtt éltek, együtt háltak:

megosztották, amit fogtak,

Szóval: jóbarátok voltak.

 

Egyszer, hogy a tél beállott,

és a földre sok hó szállott,

azt mondja a füles nyúl:

– Rakjunk tüzet, kutya úr!

 

– Rakjunk tüzet, aki lelke:

Ne reszkessünk a hidegbe!

Nosza hamar gallyat szednek,

tüzet raktak, melegszenek,

Melengetik bundájokat,

általfázott irhájokat.

 

Hej, de jó a meleg, télen,

a havas zord erdőszélen!

azt mondja a vidám nyúl:

– Játsszunk egyet, kutya úr!

– Mit játsszunk? – Tán lakodalmat!

– Jól van: játsszunk lakodalmat:

Cincogjunk meg brummogjunk,

ugrándozzunk, táncoljunk.

 

Felszökken hát a víg nyúl.

Szembe véle kutya úr,

ugrándoznak, bokáznak,

keringélnek, cicáznak,

S hogy a táncot szebben járják,

egymást hopp, hopp!

 

Hanem íme mi történik!

Az állatok így regélik:

ahogy ottan ugrándoznak,

nevetgélnek, bolondoznak,

meglökte a kutyát a nyúl,

s tűzbe ugrott a kutya úr.

 

– Vaú! – üvölt a kutya!

Mit csináltál, te buta!

 

S hogy így rája kurjantott,

a farkába kaffantott.

 

A nyúl, uccu, vesd el magad!

farka nélkül tova szalad.

 

Nem kergeti a kutya:

leégett a papucsa!

 

Azóta csepp a nyúl farka,

s meztelen a kutya talpa,

s azóta van, hogy a nyúl

fut ha jön a kutya úr.

 

Gárdonyi Géza: 1863 -1922

 

Der Hund und der Hase

 

Es war einmal vor langer Zeit

damals, wenn der Welt entstand

alle Tiere waren friedlich,

lebten auf der Erde halt.

Wer hat damals das Sage’,

wie der Hund und der Hase!

 

Zusammen durch den Wald und Feld

lebten zusammen aufgestellt:

teilten alles, was sie hatten,

also gute Freunde waren.

 

Einmal, als es der Winter kam,

von dem Schnee wurde alles lahm,

sagt der Hase froh und bunt:

„Machen wir Feuer, Herr Hund!“

 

Lasst das Holz in den Brand setzen:

Nicht vor Kälte zitternd wetzen!

Nun, sie pflücken bald das Zweigen,

sie machten Feuer, um zu zeigen,

sie wedeln in ihren Pelzmänteln,

ihre Unterhaut zu aufwärmen.

 

Hey, es ist schön, im Winter warm,

im Schnee am Waldrand, Arm im Arm!

Und dann sagte der Hase rund:

Lass uns spielen, bitte Herr Hund!

„Was sollen wir spielen?“ „Hochzeit!“

Dann spielen wir Hochzeit zu zweit.

Lasst uns zirpen und laut summen,

lass uns springen und laut brummen.

 

Da springt halt der Hase rund.

Visavis ist der Herr Hund,

sie springen auf Hin und Her

kreisen, hüpfen und plappern,

um den Tanz noch schöner tanzen,

vereint sprangen!

 

Aber folgendes ist passiert!

Die Tiere haben es verzählt:

Als sie dorthin herumspringen,

lachten albern und laut singen,

der Hase schubste dann den Hund

‘d der Hund sich ins Feuer Befund.

 

Wow! - Heulte der Hund bizarr!

Was hast du getan, du Narr!

 

‘d wie er sie angebellt hat,

dann biss er seinen Schwanz ab.

 

Der Hase hat weggerannt,

wie ein Irre ohne Schwanz.

 

Er wird nicht vom Hund gejagt:

Sein Pantoffel ist verbrannt!

 

Darum der Hasenschwanz so knapp,

und die Füße des Hundes sind nackt,

seitdem ist, der Hase so prompt

wegrennt sofort, wenn der Hund kommt.

 

Fordította: Mucsi Antal-Tóni

Hozzászólás írásához be kell jelentkezned!