Fehér Géza: A nap / Die Sonne

Toni11•  2020. április 22. 07:31  •  olvasva: 180

A nap

1

Elmélkedem, gondolkozom,

Órákon át kicsiny szobámba

Mialatt fényt hullat reám

S emészti életét a lámpa.

2

E fényt a nap adá neki,

Mely immár nem lobog az égen,

 A nap, mely jót tesz akkor is,

Mikor leszállt pihenni régen.

3

Lelkemnek tiszta lángjai,

Ha én már pihenőre szálltam:

Fogtok-e ti ragyogni majd?

Túlélitek-e hamvadásom?

4

S mint napsugárt a lámpafény

Szobámban új életre kelti:

Poromból, a halál után,

Fog-é új élet fénye kelni?

5

Lesz-é egy-egy rokonkebel,

Kire e fény hint hű világot?

Ki megtalálja benne majd

És üdvözli a — napvilágot ?

 

1898

 

Fehér Géza  ? -?

***

***

Die Sonne

1

Ich besinne mich, ‘d denke nach,

stundenlang in dem kleinen Zimmer,

und während das Licht auf mich fällt

immer kleiner werden die Flimmer.

2

Das Licht hat von Sonne bekommen,

der schon lang untergegangen ist, 

die Sonne, der noch auch guttut,

wenn auch nur noch, als Abendlicht.

3

Die klaren Flammen meiner Seel‘,

wenn ich an Ausruhen hinlege:

Werdet ihr noch weiter glänzen?

Und auch mein Weggang überlebe‘?

4

Wie den Sonnenstrahl die Funzel

im Zimmer, aufs neues erweckt:

und aus dem Staub, nach meinem Tode,

das Licht des neuen Lebens geweckt?

5

Wird es Verwandte-Seelen geben,

wem das Licht was Neues verspricht?

Der es darin wiederfindet, und

willkommen heißt – das Tageslicht?

***

Fordította: Mucsi Antal-Tóni


Hozzászólás írásához be kell jelentkezned!