Haláli vers

     

 

                                                                      

 

                                     .                                       S kinyillott az ajtó:

                                                 .                                 (Csókolom! Én vagyok a Halál, aki jön,

                                                 .                             és viszi, akit talál. Most Te akadtál  utamba, kis

                                                 .                       piszka e földnek, de esdekelhetsz ha akarsz, hogy miért

                                                 .                   ne vigyelek! Ha jó okot mondasz, hagylak, még kínlódni, Te

                                                 .               fogsz az élők közt, e keggyel  kilógni.)  Gondolkodott emberünk

                                                  .             mert  halni  nem  volt  kedve, mit mondhatna amivel, számíthatna, e

                                                  .            kegyre? – Öö, jó  ember voltam,  mindig  szót fogattam…de látom ez

                                                  .           nem elég, hát  ne is  folytassam?  Akkor,  a  templomba,  dupla  pénzel

                                                  .         mentem..(de közbe szólt a  halál: ’Nos  bízhatsz az Istenben!)  Emberünk:

                                                  .        Nem dobáltam el, soha a szemetet! (  Remeg a léc,  remeg, ez, még kevés

                                                  .         neked!) Kérem Én nem voltam soha kapzsi, gonosz..(ez csak az unalmon

                                                  .         sebességet fokoz) Az állatokkal mindig, jólelkűen bántam..(poklomban az

                                                  .          ilyen, azt sem tudom hány van..) A közösségért mindig, de mindig sokat

                                                  .           tettem!  (pont, ma reggelire, ilyen lelket ettem)  Az időseket  segítettem,

                                                  .           beteget ápoltam! ( nem láttad a  kaszám? Nem  tudom,  hogy hol  van)

                                                  .           Kérem szépen nekem vannak, még álmaim. ..( Mehetünk?  Zsibbadnak,

                                                  .          már                     a lábaim) Most kezdtem bele egy nagy              pajta

                                                  .         át                                 építésébe! ( majd befejezi                            azt

                                                  .         az                                           örökösöd                                     végre-)

                                                  .           Hát                                        mi, légyen                                     mond

                                                  .          mivel                                     kiválthatom                                   énem?

                                                  .           Sokan                                 tán       tudják                                ezt, de   

                                                  .                     bizony,           hogy Én              nem! (nézd, halandó ember

                                                  .                      oly régóta járok, Én                      a lelkekért, hogy alig

                                                  .                  alig látok, olyan lelket                      akit, sajnálok elvinni,

                                                  .                   pedig sokat vittem, el sem lehet hinni! De ki a méltó, arra

                                                  .                        Hogy meghagyjam életét?…) de elakadt a szava, mert

                                                  .                                         Az ajtó kinyílt, s belépett egy

                                                  .                                         leány, gyermeki szemének

                                                  .                                      még nem látszódott a halál: „ Jöjj

                                                  .                                      Apukám, kérlek, mert annyira

                                                  .                                      félek, mondj nekem, egy mesét,

                                                  .                                      hogy elaludjak végre” Az ember

                                                  .                                      Még  egyszer  ránéz  a   halálra,

                                                  .                                      De an   nak  nem  látszik, csak

                                                  .                                       Mesz    szi     ről        a     háta